Verstrekkingen, die niet als beloningsvoordeel worden ervaren, vallen niet onder het ruime loonbegrip van de loonbelasting. Dat betekent dat er in beginsel geen loonbelasting hoeft te worden ingehouden en afgedragen. Er moet wel rekening gehouden worden met eventueel geldende normeringen en beperkingen. Zo geldt voor de verstrekking van telefoon, internet en dergelijke communicatiemiddelen als voorwaarde dat het zakelijk gebruik van meer dan bijkomstig belang moet zijn om onbelast te zijn. Voor computers geldt dat deze alleen dan vrijgesteld verstrekt kunnen worden als zij geheel of nagenoeg geheel zakelijk gebruikt worden.

Een werkgever gaf aan alle werknemers een iPad. De werkgever vond dat een iPad een met een telefoon vergelijkbaar communicatiemiddel was en dus onbelast verstrekt moest kunnen worden. De werkgever voerde aan dat bij een iPad de communicatiefunctie centraal staat. De Belastingdienst deelde deze opvatting niet. Naar de mening van de Belastingdienst moet onderscheid worden gemaakt tussen telefoons en dergelijke communicatiemiddelen enerzijds en computers en dergelijke anderzijds. In deze opvatting zijn de omvang van het beeldscherm en de invoermogelijkheden bepalend voor het onderscheid. Zijn deze geschikt voor langdurig gebruik dan is indeling als computer voor de hand liggend. Dat een iPad kan worden gebruikt om te communiceren wil volgens de Belastingdienst niet zeggen dat een iPad een communicatiemiddel is. Omdat niet aan de eis van nagenoeg geheel zakelijk gebruik was voldaan, legde de Belastingdienst een naheffingsaanslag loonbelasting op. 

Hof Amsterdam overweegt dat er geen duidelijke afbakening is tussen communicatiemiddelen enerzijds en computers anderzijds. Door de technologische ontwikkeling vervaagt het onderscheid tussen computers en communicatiemiddelen. De staatssecretaris van Financiën heeft in een besluit uit 2009 smartphones aangemerkt als communicatiemiddel vanwege de uiterlijke gelijkenis met een mobiele telefoon. De staatssecretaris verwees naar de beperkte omvang van het beeldscherm en de beperkte invoermogelijkheden van deze apparaten. Als voorbeelden van communicatie noemt de staatssecretaris in zijn besluit: telefonie, sms, e-mail en internet. Hof Amsterdam ziet geen aanleiding om het begrip communicatie beperkter uit te leggen dan de staatssecretaris doet. Volgens het hof zijn de invoermogelijkheden van een iPad beperkter en daardoor trager dan van een reguliere computer. Deze beperkingen doen zich minder voor bij gebruik voor communicatie dan bij gebruik als computer. Daarom is het hof van oordeel dat de verstrekte iPads geen computers maar communicatiemiddelen zijn. Het hof verminderde de naheffingsaanslag.

Met ingang van 2015 is de werkkostenregeling verplicht voor alle werkgevers. Een van de (voorgestelde) aanpassingen in de werkkostenregeling is de invoering van een noodzakelijkheidscriterium. Daarmee wordt het mogelijk om communicatieapparatuur en computers vrij te verstrekken wanneer het gebruik daarvan volgens de werkgever noodzakelijk is. De discussie over computer of communicatiemiddel is dan van minder belang.

Deel dit artikel: